Choroby, o których mówimy powyżej, określić można jako choroby "leczone statystyką", ponieważ sukces leczenia metodą przeszczepu szpiku zależy w dużej mierze od doboru dawcy, czyli od stopnia zgodności antygenów HLA dawcy z antygenami HLA biorcy. A zatem to czestości występowania poszczególnych antygenów i/lub ich układów są czynnikiem decydującym o życiu chorego.
        W celu ułatwienia czytelnikowi zrozumienia strategii doboru dawcy szpiku podzieliliśmy wszystkich pacjentów na cztery grupy (rysunek 2).

        Do grupy A zaliczyliśmy chorych, których antygeny powtarzają się często w populacji. Dobór dawcy szpiku zwykle przebiega szybko i sprawnie.
        Grupa B składa się z ludzi o antygenach w miare popularnych, jednakże z różnych powodów (np. ubogiego rejestru krajowego) dobór dawcy szpiku wydłuża się.
        Grupa C, to chorzy o rzadkich antygenach tkankowych lub ich układach. Proces doboru dawcy szpiku jest wydłużony z powodu niewielkiej liczby dawców w rejestrach oznaczonych w HLA-ABDR, oznaczonych tylko w HLA-AB, i/lub z powodu podanego powyżej.
        Do grupy D zaliczyliśmy chorych o bardzo rzadkich antygenach, lub takich ich układach, dla których nie ma w rejestrach dawców oznaczonych w antygenach HLA-ABDR.
Problem jaki stoi przed ośrodkiem poszukującym dawców szpiku sprowadza się właściwie do odpowiedzi na jedno pytanie:
        Jak zminimalizować koszty poszukiwań dawców szpiku dla pacjentów z grup B i (zwłaszcza) C, oraz jak znaleźć dawców szpiku dla chorych z grupy D.
Z doświadczenia wiemy, że dla pewnej liczby pacjęntów nie ma w światowych rejestrach żadnego zgodnego dawcy. Więcej, wiemy również, że w okresie, w którym transplantacja szpiku jest możliwa do wykonania, w pełni zgodny dawca na pewno nie zostanie znaleziony jesli nie zostaną w pore zaangażowane wystarczająco wysokie środki.
        W opracowaniu strategii poszukiwania dawcy podstawowe znaczenie ma odpowiednia analiza układu allelicznego HLA biorcy. Zdarza się bowiem, że w rejestrach jest wielu dawców zgodnym z pacjentem na poziomie badań serologicznych, jednak po dokładniejszym typowaniu (tzw. high resolution) na poziomie alleli (a to prawdopodobieństwo nie jest wyliczane w rejestrach) okazuje się, że dobór całkowicie zgodnego dawcy jest w rzeczywistości prawie niemożliwy. W tym przypadku proces typowania jest dla pacjęnta stratą pieniędzy i czasu, czasu tak ważnego w leczeniu białaczki.

(dane pozyskane ze strony FIRMY MEDIGEN)