Kościerzyna, 29.07.2005

Kochana Joanno

Zostałaś stworzona aby dokonać dzieła,

do którego nikt inny nie został stworzony.

Masz swoje miejsce w zamiarach Bożych,

miejsce przygotowane specjalnie dla Ciebie.

Może to nowa szkolna ławeczka w wysokim niebie?

Bóg Cię zna i wezwał po imieniu.

Joanna to harde imię, już wiemy,

że z waleczności słynie,

to również brawura w szalonej dziewczynie.

Dziękujemy za każdy dzień z Tobą wspólnie spędzony,

za projektowanie naszej Prymusowej strony,

za talent aktorski w szkolnym teatrze,

piątki i szóstki oraz świadectwo z paskiem.

Za serce tak ludzkie, charytatywność wielką,

miłość do zwierząt i przyjaźń nie jedną.

Nadejdzie czas aby popatrzeć sobie w twarz,

porozmawiać co było na samym początku.

Dopiero oddalenie i smutek, tęsknota otwierają nam usta

do zwierzeń i pozwalają nam ocenić, przeżyte już szczęście.

Nauczyłaś nas wiele, ale przede wszystkim

jak być człowiekiem – przyjacielem.

Z białą różą w garści krocz Asiu dalej przed siebie,

by Ci było przytulnie w tak pięknym,

błękitnym jak dziś słonecznym niebie.

Joanna Szwed

Niebo jest nad nami. Ma błękitny kolor.

Ptaki próbują się do niego wkraść,

rozedrzeć niebieskie płótno.

Syzyfowa praca.

W niebie, na drewnianym krześle

siedzi On, Bóg, Stwórca,

kierownik wszystkich ojczystych czasów

gramatycznych.

Przeszłości, teraźniejszości i przyszłości,

zasad matematycznych, przyjaźni i każdej

miłości.

Ma spracowane dłonie i błyszczące oczy.

Nieopodal Jego chaty rosną jabłonie.

Niektóre owoce są rumiane, a inne jeszcze niedojrzałe.

On zrywa tylko te najlepsze.

Zerwał i Ciebie, Asiu, wie o Tobie wszystko.

zna Twą siłę,

Wie, że będziesz przemieniać.

Judyta Narloch